Izolda (Zbigniew Wodecki)

To była Izolda smutniejsza od łez Niebieska jak ziemi tło Jeszcze dziś wierny jej jest Nocą mój cichy dom To była Izolda mądrzejsza niż ja Wierniejsza niż noce złe Jak sadów różowa mgła Wiosną mi rozwiała się Lecz został cień i coraz większy liści szum ­gorliwe sny garbatych drzew, bielonych pni. Nim coraz krótszy będzie każdy dzień i coraz większy naszych gości tłum, do naszych drzwi zastuka ktoś. To może Ty? To może Ty? To była Izolda smutniejsza od łez Niebieska jak ziemi tło Jeszcze dziś wierny jej jest Nocą mój cichy dom To była Izolda mądrzejsza niż ja Wierniejsza niż noce złe Jak sadów różowa mgła Wiosną mi rozwiała się Lecz został cień i coraz większy liści szum ­gorliwe sny garbatych drzew, bielonych pni. Nim coraz krótszy będzie każdy dzień i coraz większy naszych gości tłum, do naszych drzwi zastuka ktoś. To może Ty? To może Ty? To była Izolda smutniejsza od łez Niebieska jak ziemi tło Jeszcze dziś wierny jej jest Nocą mój cichy dom To była Izolda, mądrzejsza niż ja, wierniejsza, niż noce złe. Jak sadów różowa mgła - znikła mi pośród drzew, wielkich drzew...