Hetjan á fjallinu (Rökkurró)

Hugrekkið glampaði í augum hans og hendurnar hættu að skjálfa. Hátt settu marki skyldi hann ná hæðina skyldi hann loks sigra. Leiðina þekkti sem lófa sinn og lengdina vissi upp á hár. Ferðin auðveld var ásýndar en erfiðust hugsunin sjálf. Á fjallinu miðju hann hjartað fann fastar slá en fyrr. Í eitt augnablik hann aftur leit þá angistin hetjuna greip. Vindbarinn tróndi toppnum á tárvotur brosti breitt. Í dag hafði hann sigrað sjálfan sig sína þyngstu þraut hafði leyst.