Lat meg leiða teg, á mín loyniveg, Har heiti eldur brann, og enn hann brenna mann. Tí hjarta mítt tað slær bara fyri tær, so kom tú nú við mær, meðan sól enn sær. Í náttardreymi síggji eg teg, Onga sjón so fagra sæð havi eg, Tá kann mítt hjarta finna frið trygt við tína lið