Í gegnum þoku bárust þeir og gáfu fyrirheit um eitthvað nýtt þeir lofuðu hlyju og ró eftir bölið og biðina. Dagarnir nú snerust við þar sem skugga bjuggu skein nú sól og kraftur hljómsins blés lifi í vonina sem undir bjó. Og döpur augu sem ádur voru tóm segja nú sögun á ný. Og gömul hjörtu sem ádur höfðu gleymt finna loks taktinn á mý. En allir sem það upplifðu sáu aldrei aftur betri dag.