Vársins Ljóð

Eivor Pálsdóttir

Tú heldur, at summarið koma skal 
við blómum í bakka og ból 
men fyrst má eg syngja tær sólina fram 
at skína um heygar og hól. 

Eg andi lív í ein sóljukopp 
hygg, hvussu hann brettir sær á 
men fyrst má eg bræða tær kavan burt 
so fram vinna dái og strá. 

Eg sigi við ánna og kelduvað 
at nú verður summarið skjótt 
í lofti skal hoyrast kátt fuglakvað 
av snípu og stara og lógv. 

Og hagin skal klæðast í summarskrúð 
har tjøldrini reiða sær ból 
um dimmið skal sólin sær søkja búð 
og lita tær havið sum glóð. 

Eg gevi tær sóljur og smærubrá 
tann gávan man falla tær væl 
og børnini fáa ein berjadag 
við ljósi og kátasta lag. 

Eg finni fram frægastu loynimið 
og tey skulu børnini fá 
tá vár okkum gistir eitt annað ár 
eg veit, at tú gleðast man tá.