Voka

Eivor Pálsdóttir

vaknaði sá eg vendi á ranguni
bíðaði helt meg enn vera droymandi
nakin, klárvakin á ferð
sást tú meg, tá eg kom hagar dalandi
tagdi eg, ella var eg tá talandi
var náttin so skýmlig sum nú
var eg líka stúrin sum tú

hoyrdi tú, tá ið muður mín talaði
minnist tú, hvat tað var ið eg ætlaði
hvat var tað, eg hugsaði tá
segðii eg, hvar eg kom frá

um eg nú vaknaði við
var tú tá við mina lið
høvdu vit tá funnið frið
um eg nú vaknaði við

nem við meg, so eg kenni meg livandi
tráða meg, so eg kenni meg elskandi
mín skuggi, mín uggi tú er