Breekpunt

ABN

We kunnen niet terug, na wat jij me hebt verweten
 Onderweg naar het nieuwe oude wonden opengereten
 Ik moet gevoelens uitzweten langs bevroren traankanalen
 Mijn tong dik en lang, kon iemand mijn stilte maar vertalen
 Rustig ademhalen, ik zit te happen naar lucht
 Mijn longtakken zijn geplugd, met zenuwpijn bevrucht
 Het ritme van mijn gezucht, de regelmaat van een metronoom
 Van de rozen die je van mij kreeg, vlocht je een doornkroon
 De koning op zijn troon in zijn verlaten fort
 Ik had geen honger naar verwijten, toch kreeg ik het op mijn bord
 Heel mijn wereld ingestort, ik zweef rond in eenzaamheid
 Wat was niet meer is, wat de rest is eerbaarheid
 Ik sta te trillen op mijn benen, maar blijf rechtstaan
 En ruil al je leugens voor een lach en een traan
 Dat het zo mis had kunnen gaan dat voelde we al weken
 Op het punt dat niemand buigt kan liefde heel snel breken 

 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Wat men iet verzogt, zal vroeg of laat ontsteken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Stiltes omdat de juiste woorden ontbreken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 De herinnering aan jou draag ik als een litteken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Ik nam je liefde op de rug, wist ik veel dat die ging steken

 Ik zou je moeten loven, mijn twijfel en angst verdoven
 Want ik hoor je woorden wel, maar ik kan ze niet geloven
 Op je lippen is de waarheid n maal te veel uitgeschoven
 Onmacht grijpt om me heen, kon iemand me maar beloven
 Dat we elkaar niet meer gingen tegenwerken, brandmerken en beperken
 Soms is het beter los te komen dan nog meer pijn te verwerken
 Glazuur staat op barsten, want ik bijt het hardste
 Op mijn tanden; zie nu zwaar overbelaste
 Contrasten op het scherpst van de snee gedreven
 Zonder medeleven, het ingewreven en afgeschreven
 Wat je zei bleef kleven, deed me huiveren en beven
 Van ons sprookjeskasteel is alleen een rune overgebleven
 Waar liefde niet wil wonen, geen dromen meer uitkomen
 En haat en demonen zichzelf tot keizer kronen
 Leeggebloede inktpatronen door je angel leeg gestoken
 Twee zakken vlees en knoken hebben op het breekpunt gebroken 

 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Wat men iet verzogt, zal vroeg of laat ontsteken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Stiltes omdat de juiste woorden ontbreken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 De herinnering aan jou draag ik als een litteken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Ik nam je liefde op de rug, wist ik veel dat die ging steken

 Toen we vast zaten, had ik je moeten laten haten
 In plaats van te praten, zinnen explodeerde als granaten
 Woorden vielen als soldaten, leeggebloed, vol kogelgaten
 De veelvraten, die ik op je ziel had losgelaten
 Aten en vraten aan al je ledematen
 Het verleden dat we vergaten begon weer geur door te laten
 Als zuur in je ogen, was die stank in je neusgaten
 Ik wou boter bij de vis, kreeg minarine bij de graten
 Verlaten hoeken zijn de echo van ons getier
 Bevroren tranen schraap ik met een zakdoek van schuurpapier
 Mijn allerliefste vijand, mijn meest geliefde roofdier
 Met een paar rukken, beet je stukken uit mijn hartspier
 Laat het je smaken, laat het kraken tussen je kaken
 Moordzaken doodmaken! De botten kraken, de dolken staken
 Je zult nooit ontwaken, in je doorbloedde laken
 Gebroken op het breekpunt waar mijn woorden onstaken 

 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Wat men iet verzogt, zal vroeg of laat ontsteken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Stiltes omdat de juiste woorden ontbreken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 De herinnering aan jou draag ik als een litteken
 Breekpunt! Kapotbuigen of breken
 Ik nam je liefde op de rug, wist ik veel dat die ging steken