In The Omnipresence Of Death (Dargaard)

Ille et nefasto te posuit die, Quicumque primum et sacrilega manu Produxit, arbos, in nepotum Perniciem opprobriumque pagi; Illum et parentis crediderim sui Fregisse cervicem et penetralia Sparsisse nocturno cruore Hospitis; ille veneva Colcha et quidquid usquam concipitur befas Tranctavit, agro qui statuit meo te, triste lignum, te caducum In domini caput inmerentis Quid squisque vitet, numquam homini Satis cautum est in horas Navita Bosphorum Poenus perhorrescit Neque ultra caece timet aliunde fata, miles sagittas et celeremfugam Parthi, catenas Parthus et Italum Robur... sed inprovisa leti Vis rapuit rapietque gentis Quam paene furvae regna Proserpinae Et iudicantem vidimus Aeacum Sedesque discretas piorum et Aeolis fidilus querentem Sappho puellis de popularibus Et te sonantem plenius aucro, Alcace, plectro dura navis Dura fugae mala, dura belli Utrumque sacro digna silentio Mirantur umbrae dicere, sed magis Pugnas et exactos tyrannos Densum umeris bibit aure volgus Quid mirum, ubi illis Carminibus stupens demittit Atras belua centiceps Auris et intorn capillis Eumendium recreantur angues? Quin et Prometheus Et Pelopis parens Dulci laborem decipitur Sono nec curat Orion Agitare lyncas