Wachten Op Een Trein (De Kreuners)

De zon die scheen, de lucht was blauw Het leek alsof het eeuwig duren zou Kruiste de regen eens ons pad Stoorde het niet, we werden enkel nat We wisten veel Maar we wisten niets We dachten en we lachten De toekomst lag nog zover af Toen, toen of nooit We leefden erop los Gingen door We waren spits en iedereen voor We wisten veel Maar we wisten niets We waren schitterend, onbeduidend We waren af en toe volmaakt Refrein: M'n vrienden en ik Uur na uur dag na dag Stonden te wachten op Een trein die toch nooit kwam Weg, ze zijn weg Gingen er vandoor Gaven op De één ging dood De ander haalde de top Ik mis ze niet Nee, ik mis ze niet Ellende, kleine zorgen Maar vooral veel vals verdriet Refrein Na twintig jaar Sta ik daar nog altijd 'k Sta te wachten op Een trein die toch nooit komt Zelfs na twintig jaar Sta ik daar nog altijd 'k Sta te wachten op Een trein die toch nooit komt Maar ik wacht en ik wacht...