Vársins Ljóð (Eivor Pálsdóttir)

Tú heldur, at summarið koma skal við blómum í bakka og ból men fyrst má eg syngja tær sólina fram at skína um heygar og hól. Eg andi lív í ein sóljukopp hygg, hvussu hann brettir sær á men fyrst má eg bræða tær kavan burt so fram vinna dái og strá. Eg sigi við ánna og kelduvað at nú verður summarið skjótt í lofti skal hoyrast kátt fuglakvað av snípu og stara og lógv. Og hagin skal klæðast í summarskrúð har tjøldrini reiða sær ból um dimmið skal sólin sær søkja búð og lita tær havið sum glóð. Eg gevi tær sóljur og smærubrá tann gávan man falla tær væl og børnini fáa ein berjadag við ljósi og kátasta lag. Eg finni fram frægastu loynimið og tey skulu børnini fá tá vár okkum gistir eitt annað ár eg veit, at tú gleðast man tá.