Voka (Eivor Pálsdóttir)

vaknaði sá eg vendi á ranguni bíðaði helt meg enn vera droymandi nakin, klárvakin á ferð sást tú meg, tá eg kom hagar dalandi tagdi eg, ella var eg tá talandi var náttin so skýmlig sum nú var eg líka stúrin sum tú hoyrdi tú, tá ið muður mín talaði minnist tú, hvat tað var ið eg ætlaði hvat var tað, eg hugsaði tá segðii eg, hvar eg kom frá um eg nú vaknaði við var tú tá við mina lið høvdu vit tá funnið frið um eg nú vaknaði við nem við meg, so eg kenni meg livandi tráða meg, so eg kenni meg elskandi mín skuggi, mín uggi tú er